Intro
Het houdt niet op… Niet vanzelf… De herrie over het gedwongen vertrek van de als uitstekend functionerend bekendstaande Kinderombudsman Marc Dullaert is aanstaande. De baas van de Kinderombudsman heeft genoeg van zijn populaire rechterhand. Dus reorganiseer je je organisatie op een zodanige manier dat je een luis in de pels kunt neutraliseren en kaltstellen. Met medeweten en, omdat niemand iets doet in die laffe Tweede Kamer, met instemming van het parlement… Politieke spelletjes.
Politieke spelletjes
Media
Ook gisteren en vandaag is er weer van alles in de media over ombudsmannen. In de eerste plaats natuurlijk opnieuw aandacht voor de petitie om Van Zutphen te laten ophoepelen (o jee, nu heb ik verraden op wiens hand ik ben…). Ondertekent allen!!! ontslavanzutphen.petities.nl/.
Iedereen kan op zijn of haar klompen aanvoelen dat het niet zomaar gaat gebeuren en dat de Ombudsman (we kunnen toch op z’n minst met zijn allen zijn titel ‘Nationale Ombudsman’ decimeren tot ‘Ombudsman’, nietwaar?) blijft zitten op zijn incompetente reet. En dan zijn er ook nog van die meelopende journalisten (oh nee, in dit geval columnisten) als @sheilasitalsing, die menen dat Van Zutphen zelf mag bepalen hoe hij de organisatie, waaraan hij aan het hoofd staat, wil inrichten.
Clik here to view.
Sheila Sitalsing vindt dat het allemaal door de beugel kan… (al zeggen artikelen in haar eigen Volkskrant anders)
En formeel heeft ze gelijk. Van Zutphen is de baas. Sheila Sitalsing is er via Twitter de rest van 10 maart behoorlijk druk mee geweest om haar standpunt te verduidelijken, in weerwil van een pittig stuk in de eigen Volkskrant. Dat siert haar, maar het is ook een beetje potsierlijk om bijvoorbeeld te zeggen dat het niet aan Van Zutphen ligt als hij niet alles aan de Kamercommissie heeft verteld, en dat de Kamercommissie dan maar door had moeten vragen… Naar wat dan? Je bedenkt toch niet dat je iemand dwingt om na een jaar zijn formele benoeming voor 6 jaar zelf af te breken en te vertrekken? Daar kun je toch niet naar vragen?
Maar de Ombudsman is de baas, Althans, dat zou hij moeten zijn. Want een echte baas kan omgaan met types, die anders zijn dan de baas zelf en desondanks (hahahahaha, in dit geval ‘juist daardoor’) succesvol zijn. Maar nee. Het botert niet en dat is kennelijk reden genoeg om een internationaal gerespecteerde functionaris uit zijn ambt te ontzetten. Oh nee, dat mag ik zo natuurlijk niet zeggen… De termijn van Marc Dullaert liep af en wordt niet verlengd. Dat is natuurlijk heel wat anders. Dat Marc Dullaert niets liever wil dan door met het behartigen van de belangen van minderjarigen, ach, minor point. Dat Marc Dullaert een uitstekend ambassadeur is van het werk dat hij doet en kristalhelder zijn onderzoeksresultaten voor het voetlicht kan brengen, ach, een onbelangrijke competentie. Dat er schade ontstaat voor de positie van Nederland, nu Marc Dullaert als voorzitter van de club van Europese Kinderombudsmannen tussentijds vervangen moet worden, ach, een beetje collateral damage moet kunnen. Toch? Het zijn maar politieke spelletjes.
Politiek
Al min of meer in het begin van de discussie over het voorgenomen gedwongen vertrek van de Kinderombudsman liet het complete parlement het afweten: ‘geen politieke kwestie, het is de bevoegdheid van de Nationale Ombudsman’. Punt.Politieke spelletjes… Een nogal breed ondertekende petitie ten spijt. Het is formeel juist dat de Tweede Kamer geen invloed heeft op de organisatie van de Ombudsman, noch op zijn personeelsbeleid. Ik vind dat er na een benoeming door de Tweede Kamer door dat zelfde parlement wel gekeken mag worden naar het functioneren en/of disfunctioneren van de benoemde onafhankelijke functionaris. De Kamer kan immers in de praktijk een ongelukkige of zelfs een verkeerde keuze hebben gemaakt. Het zou vreemd zijn als de aansteller van de Ombudsman na verloop van tijd niet tot de conclusie zou kunnen komen dat er iets niet helemaal OK gaat in het functioneren van de aangestelde meneer of mevrouw. En dat de Tweede Kamer, misschien meer in het bijzonder de commissie die de aanstelling heeft voorbereid, dan op basis van het profiel en het dagelijks functioneren eens een hartig woordje met zo’n ombudsman of -vrouw zou kunnen spreken. En misschien druk uit zou kunnen oefenen om bijvoorbeeld toch Marc Dullaert verder te laten werken als Kinderombudsman. Maar nee… De Kamer is er niet van… Laf en de verantwoordelijkheid voor de gemaakte keuze voor Van Zutphen ontlopend… Politieke spelletjes.
Automutilatie
De politiek deed natuurlijk wel wat… Namelijk zichzelf beschadigen… Zie onder meer De Volkskrant van 10 maart 2016. Daaruit blijkt dat de VVD de ‘te activistische’ Kinderombudsman niet moet en dat Ombudsman Van Zutphen schimmige politieke spelletjes heeft gespeeld en de Kamer informatie heeft onthouden. Nogal merkwaardig om Marc Dullaert formeel een verlenging van zijn termijn met 6 jaar aan te bieden onder de voorwaarde dat Marc Dullaert na een jaar zou vertrekken. En daar dan je mond over houden in overleggen met de Tweede Kamer. Heb je als verantwoordelijk orgaan voor de benoeming van de Ombudsman nog meer nodig om het vertrouwen op te zeggen? Ja dus. De Tweede Kamer heeft kilo’s boter op het hoofd met de politieke spelletjes bij het aanstellen van de VVD-sokpop Van Zutphen, die ja-en-amen knikkend de angel uit het onafhankelijke instituut ‘Nationale Ombudsman’ heeft getrokken. En nu dus nog slechts ‘Ombudsman’ is, niks ‘Nationaals’ aan. Dat moge ook nog eens blijken uit de antwoorden aan Van Zutphen op vragen van de Volkskrantjournalisten, die het artikel hierboven vermeld schreven. Verschillende vormen van ‘geen commentaar’ vooral… Lees gerust na, het is bedroevend. Aan de andere kant: Van Zutphen weerlegt op geen enkele manier wat de journalisten hebben opgeschreven. Zal ook niet meevallen, die hebben bijna 20 mensen gesproken en dat wat ze schreven geverifieerd. Niet dat het dan meteen de waarheid en niets dan de waarheid is, maar als het niet zo is, dan verwacht je van een Ombudsman op zijn minst enig tegengas.
Slot
Op 1 april 2016 verdwijnt de verkeerde van het toneel. Marc Dullaert gaat weg en Van Zutphen blijft gelegitimeerd door de Tweede Kamer schade berokkenen aan een inmiddels dus niet meer te vertrouwen zogenaamd onafhankelijk instituut. En dan is er ook nog een zichzelf ‘journalist’ noemende meeloper, die vindt dat Van Zutphen misschien een lul is, maar wel mag doen wat hij doet. Treurig land leef ik in.
Het bericht Politieke spelletjes versus kwaliteit verscheen eerst op Ruud's Blog.