Intro
Weer wat weken verder. Mijn voet was dicht, tijd voor de volgende stap: een schoen… In de tussentijd is er weer veel gebeurd. Zoals vaak met mijn voet. Vanzelf gaat het bijna nooit… Lopend vuurtje…
Lopend vuurtje
Niet zonder slag of stoot
Eind januari 2016 dus onverwacht en ongedacht snel een wond van hele fikse omvang genezen. In een week of 8 iets dicht maken van 5 bij 3,5 cm, dat is voor mijn doen niet normaal en niet te vatten. Maar ik deed het! Eind januari ging ik in het afneembaar gips, omdat ik geen wond te verdedigen had en omdat afneembaar veel comfortabeler is. Onder de douche, op de bank, in bed. Bijvoorbeeld. Maar het is de laatste, de allerlaatste keer dat ik me laat voorzien van afneembaar gips… Geen succes… Afneembaar gips levert te weinig druk en houdt mijn voet dus niet netjes slank, afneembaar gips geeft ruimte voor het vocht vasthouden en dikker worden van mijn voet. Dus al na een paar dagen paste het afneembare gips niet meer…
In de tussentijd ben ik bij de revalidatiearts geweest en bij de schoenmaker. Een plan gemaakt: eerst een VLOS (Voorlopige Orthopedische Schoen), als mijn voet dan gewend is en weer naar normale proporties geslonken opmeten en maken van een definitieve schoen. Na het opmeten van mijn voet voor de VLOS terug van revalidatie naar de gipskamer. Geen afneembaar gips meer, gewoon ‘cellulair gips’, rondom tot net onder de knie. Zoals gewoonlijk. Comfort inleveren, zekerheid en stevigheid inbouwen…
Maar mijn voet was door gebrek aan tegenkracht dikker geworden. En nu er wel druk en ontlasting en rust is slinkt mijn voet weer. En dan ontstaat er ruimte. Ruimte in gips is slecht nieuws. Want dan schuift mijn voet. Na een week een ziekmakend resultaat: alle korst van de in 8 weken dichtgemaakte wond verweekt en aan flarden. Dus een plek van 4 bij 2 cm ontveld. Onder mijn voet door het schuiven een blaar. Aan de voorkant. Kortom, het feest kan opnieuw beginnen. Onthutsend… Tranen. Het goede nieuws: een mooi geslonken voet, en wat er stuk is, is helemaal schoon. Er is maar 1 remedie: gips. Met het vooruitzicht dat het dragen van een VLOS wel weer 2-4 weken uitgesteld moet worden. Met als voordeel dat ik bij een genezen voet niet meer hoef te wachten, geen tijd meer heb te overbruggen, dan kan ik ‘gewoon’ in een schoen…
Vrijdag 19 februari
De datum van de levering van de VLOS… Eerst naar de gipskamer om te zagen en naar mijn voet te kijken, daarna 700 meter naar revalidatie. Zonder gips, op krukken, de dood in de pot voor mijn schouders en rug. Wat is dat zwaar, zo’n eind op 1 been en 2 krukken… Maar ik ben in zo’n euforie dat het me allemaal geen reet kan schelen. Mijn voet is goed genoeg om op een VLOS het ziekenhuis uit te gaan… Echt! Ik kan je vertellen dat je dan je armen en je schouders niet voelt als je onderweg krukt naar je VLOS…
Bij Revalidatie moet ik wachten. Dat is altijd. Dus kon ik in de tussentijd de app van mijn orthopedisch schoenmaker downloaden en bekijken. Mag ik daar reclame voor maken? Ja, daar mag ik reclame voor maken… Nou niet direct vanwege allerlei schokkende nieuwe informatie, maar wel als geheugensteuntje en reminder. Een paar screenshots…
Homepage van de app
LET OP!!!
Dagelijkse controle, met een nieuwe VLOS wat vaker…
Rustig aan opbouwen…
Iedereen met diabetes weet het. Ik ook. En toch is het een handige app, met een handig overzicht… En met het inloopschema gepaard kan ik een alarm op mijn telefoon zetten…
Bij de schoenmaker
Ik moet nog het een en ander bespreken met de aanwezige revalidatiearts. Die moet bijgepraat over de weken tussen meten en afleveren. Van kapotte voet en gips en zo. Logisch. Daarna mag de schoenmaker. Ik krijg de VLOS aan. Moet gaan staan en gaan lopen. Dat gaat niet echt. Hallo, ik heb sinds begin augustus 2015 geen schoen meer aangehad, laat staan een nieuwe… Ik sta op en val meteen bijna om… De paar stappen in de kamer van de revalidatiearts zijn onwennig en niet in balans. Maar hé, ik loop. op 2 schoenen… Als een lopend vuurtje…
De 600 meter terug naar de uitgang van het ziekenhuis loop ik. Op krukken. Ik ben voorzichtig en onwennig, dan zijn 2 extra steunpunten meer dan welkom… Ik loop! Zonder gips!
Ik kan even vooruit
Vandaag ben ik dus blij. Weten jullie nog? September 2015? Op een haar na weg voet, weg onderbeen… En nu loop ik op schoenen… Ik fiets naar huis en loop de 50 meter van mijn berging naar de ingang van mijn gebouw met mijn krukken over mijn schouder. Ik doe de rest van de dag rustig aan in huis. Niks een uur inlopen, 20, 30 meter in huis is wel even voldoende. Af en toe.
Zaterdag 20 februari
IK HEB TE VOET BOODSCHAPPEN GEDAAN. Lopend vuurtje!!!
Het bericht Voetspoor 23 – Lopend vuurtje verscheen eerst op Ruud's Blog.